Precz z moich oczu!... poslucham od razu, Precz z mego serca!... i serce poslucha, Precz z mej pamieci!... nie tego rozkazu Moja i twoja pamiec nie poslucha.

Jak cien*     tym dluzszy, gdy padnie z daleka, Tym szerzej kolo zalobne roztoczy, - Tak moja postac, im dalej ucieka, Tym  grubszym  kirem  twa*    pamie*c     pomroczy. Na kazdym miejscu i o kazdej dobie, Gdziem z toba*  plakal, gdziem sie*  z toba*  bawil, Wszedzie i zawsze be*de ja przy tobie, Bom wszedzie cza*stke*  mej duszy zostawil. Czy zadumana w samotnej komorze Do arfy zblizysz nieumyslna*  re*ke*, Przypomnisz sobie: wlasnie o tej porze Spiewalam jemu te*  same*  piosenke*. Czy graja*  w szachy, gdy pierwszymi sciegi Smiertelna zlowi kro*la twego matnia, Pomyslisz sobie: tak staly szeregi, Gdy sie*  skonczyla nasza gra ostatnia. Czy to na balu w chwilach odpoczynku Siedziesz, nim muzyk tance zapowiedzial, Obaczysz pro*zne miejsce przy kominku, Pomyslisz sobie: on tam ze mna* siedzial. Czy ksia*zke*   wezmiesz, gdzie smutnym wyrokiem Stargane ujrzysz kochanko*w   nadzieje, Zlozywszy ksia*zke   z westchnieniem gle*bokiem, Pomyslisz sobie: ach! to nasze dzieje... A jesli autor po zawilej probie Pare*  milosna*  na ostatek zla*czyl, Zagasisz swiece*  i pomyslisz sobie: Czemu nasz romans tak sie*  nie zakonczyl?...

Wtem blyskawica nocna zamigoce: Sucha w ogrodzie zaszeleszczy grusza I puszczyk z je*kiem w okno zalopoce... Pomyslisz sobie, ze to moja dusza. Tak w kazdym miejscu i o kazdej dobie, Gdziem z toba*  plakal, gdziem sie*  z toba*  bawil, Wsze*dzie i zawsze be*de*  ja przy tobie, Bom wsze*dzie cza*stke*  mej duszy zostawil.

 ( Adam Mickiewicz )